سلام به همه دوستان.

    دوست دارم تو این پست در مورد یکی از مهم ترین مطالب مربوط معماری بحث کنیم .امیدوارم دوستان همکاری کنن حتی اونایی که میان و نظر نمیدن (نا مرئی ها) .

مطلب مورد نظرمون راجع به خلاقیت در معماریه که همکاری همه رو می طلبه

راستیتش تو یک بحث روانشناسی بودم ، بحث این بود که خلاقیت تو بچه های کوچیک موج میزنه مخصوصا موقعی که نقاشی می کنند یا کاری بهشون محول میشه از محالاته که بشه یک کار تکراری تو دوتا موضوع ازشون پیدا کنی ولی بحث اینه که چرا وقتی بزرگ میشن چه عواملی باعث میشه که خلاقیتشون کم بشه وچجوری میشه برش گردوند؟

   دوستان عواملی که به ذهنتون یا ذهن اشنایانتون  یا... میرسه بنویسیم تحلیلش کنیم و سعی بر بهبود اوضاعمون داشته باشیم ...

تو دوران دانشجویی دوتا شعار مهم هست که میگه:

1- یک دست صدا نداره

2-یکی برا همه همه برا یکی

اینفعه خدا کنه یکی دیگه غیر نویسندگان بحثو شروع کنه!

بحث تو قسمت نظرات...

مرسی

نظرات شما عزیزان:

mehran

ساعت1:47---18 دی 1390

- [ایمیل]

بنده تسلیم اما بهتره بدونیم که همه ما پسرا عاشق فوتبال بودیم و هستیم عده ای اون رو ادامه دادیم اما شخصی مثل من که دیگه حوصله ی این ورزش رو ندارم اما چون این ورزش برام همیشه لذتبخش بوده ولی هر وقتی که وارد زمین فوتبال میشم تازه میفهمم که این ورزش رو دوست ندارمو این ورزش با من متناسب نیستو لباس و کفش ورزشی نداشتموحریف از ما قوی تر بودو ووووووووووو..........هزاران بهونه که مخلوق زایش فکر بنده برای فریب دادن خودم هستش اما فردی که در داخل همان زمین تکراری و با همان توپ تکراری تمرین کرده و اکنون به یک بازیکن حرفه ای بدل شده همچی حرفی نخواهد زد بازم ببخشید منو بابت جسارتی که کردم به آقا نوید دوست و الگوی بنده هم سلام برسانید.

alireza

ساعت21:36---17 دی 1390

نه باز به نظر من هر کس هر نظری داره بگه

از طرف دیگه شاید جناب مهران از طرفی درست گفته باشن شاید یکی از عواملی که جلوی ادمو میگیره تا خلاقیتش و نواوریش کم شه این باشه که دنبال جایزه باشه و چرا باید یه همچین حسی داشته باشه چون فک میکنه کارش خیلی تا حالا درست بوده و همه ازش انتظار دارن که به بهترین وجه ممکن کارشونو انجام بدن که خب اینم یکی از عوامله

ما می خواهیم که عواملشو بشموریم

من گفته خانم غازی موافقم من که خداییش تو این ترم بیشترین تلاشمو میکردم ا تواناییمو بشناسم

اصولا از بچگیم نمره ایم نبودم اعتقاد دارم تو کارتو به بهترین وجه انجام بده به هیچی هم فک نکن جز کارت تمرکز 100 درصدی رو کارت داشته باش نمره خودش میاد

نمره ای بودن هم واست استرس الکی میاره

و این کار بچه هاست

وشاید یکی دیگه از عواملی که بتونه تو نواوری وخلاقیت کمکتون کنه این باشه که به کارتون ایراد بگیرید نظراتون چیه؟

پاسخ:من با گفته ی ایشون موافق بودم اما واسه حرفم دفاعیه اوردم.به نظرم ایراد گرفتن به کار باعث پیشرفت میشه تا خلاقیت اما گاهی هم باعث خلاقیت میشه...

mehran

ساعت20:35---17 دی 1390

- [ایمیل]

تموم نظرات بجا و درست هستند اما اینکه گفته بشه مناظر برای ما تکراری شده و به همین علت دست از کار کشدیم با عرض تمام شرمندگی باید بگمکه فکر کاملا غلطی است (قصد جسارت را هرگز نخواهم داشت). به نظر من تا آن زمانی که فرآیند کودکی خود را طی میکنیم این پدر و مادر و اطرافیان بودن که شما را تشویق به کار می کردند. خب مسلم است با بزرگ شدن این کودک انتظارات از او بالا رفته در نتیجه تشویق و تمجید ها ی کودکی دیگر خبری نیست بنابرین نوجوان امروز جوان فردا این کار را در روال زندگی خود بی نتیجه خواهد دید و دس از کار خواهد کشید.بعنوان مثال سال پیش مسابقه ای برای طراحی صحن کربلای معلا از طرف عتبات عالیات برگزار گردید یک مسابقه ای صد میلیونی. و1ماه فرصت برای تحویل کار.خب شما آقای طراح چه چیزی شما را جذب مسابقه و ارائه بهترین کار خواهد کرد؟ به عبارتی جایزه مسابقه حکم تشویق های دوران کودکی را خواهد داشت .اگه بیشتر کندوکاو کنیم حتی سر کلاس هم متوجه خواهیم شد. این تن بمیره کدوم از ما برای دل خودمون کاری رو تحویل میدیم یا نه صرفا برای کسب نمره اس ؟ همه ما میتونیم استعداد کاری رو در خودمون ایجاد کنیم به شرط اینکه مهم ترین نقش رو بر حسب نیاز برامون ایجاد کنه . بنظر شما ما چرا عادات غذا خوردن و ... رو از کودکی ترک نکردیم.آره درسته چون این رفتارها تامین کننده نیازهای روزمره ما هستند.تادیروز شما معمار نودی دانشگاه بجنورد انتظار قبولی در رشته های بالاتر را داشتید اما باقبولی در رشته معماری دانشگاه بجنورد شما به همان کودک تبدیل خواهید شد که نقاشی رو اینبار با کمی تفاوت نیاز خود خواهد دید واین کودک دوم نیاز به تشویق از سوی استادان و ... را خواهد داشت . شما کودکی که بعد از گذشت شش سال و باپا گذاشتن به مقطع کارشناسی ارشد حال عهده دار کار شدی و طراحی قوی درست مانند شش سالگی کودک اول و پا گذاشتن به مهدکودک(اوج خلاقیتها) شباهت داره مگه اینطور نیست؟ دوستان و دانشجویان عزیز بدونید که طراحی و ... پایه ی تموم رشته هایی مثل معماری.مکانیک.برق.و....هستش سعی کنید با تمرین بسیار این رو در خودتون ایجاد کنید. دوستان گرامی من . مسابقه طراحی استایل خودرو چن سواحی است که توسط شرکت سایپا اعلام میشه دوستان طراح میتونن ابتکارات خودشون رو در این قسمت برای دریافت جایزه خیره کننده آن مطرح کنند برای دریافت اطلاعات بیشتر خواهشا به سایت زیر هر چند کوتاه مراجعه فرمایید http://www.cardesign2011.com
پاسخ:سلام.و عرض ادب همیشه جایزه نیست که آدم رو تشویق به کار می کنه گاهی وقتا آدم یه کاری رو انجام می ده که خودشو مطرح کنه...مثلا تو کلاس درک و بیان ما من خودم به شخصه رو کارم تا جایی کار می کنم که تواناییم رو نشون بدم...البته فکر کنم همه این طور باشیم (با توجه به استادمون)یه چیز دیگه هم تا جایی که من حس کردم و تجربیدم اینکه اکثر مخترعان ما نه به خاطر تشویق که به خاطر نشون دادن خودشون یا رفع نیازاشون چیزی رو اختراع کردن...خوب می دونیم که اونا مشوقای زیادی نداشتن...البته انکار هم نمی کنم که یه پشتوانه داشتن...مثلا ادیسون به خاطر حرف مادرش و همچنین دکتر حسابی به خاطر مادرش... پس باز هم شاید بتونم این دفاع رو از حرفم داشته باشم که گاهی عادت ها جلوی چشم ما سد می شه و ما نیاز ها رو نمی بینیم..که به خاطر حلشون خلاقیت به خرج بدیم.و یه مثال بارز دیگه همین شیر آب هایی که آقای نیکدل گذاشتن...از نظر من نشون می ده طرف به یه چشم دیگه به اطرافش نگاه کرده و به آبشار عادی نگاه نکرده به تکنولوژی عادی نگاه نکرده به کاربرد گل عادی نگاه نکرده...شما زمانی می تونید غلطیه حرفا رو مطرح کنید که یه منبع و حرف فرد موثق رو بیارید رو...

hamidreza

ساعت17:51---17 دی 1390

خلاقیت واژه ای است مبهم که ارائه تعریف دقیق از آن دشوار است. همانند هزاران واژه مهم دیگر که با ارائه تعریف فقط آنها را در یک چهارچوب سلیقه ای محدود می کنیم. اما بطور کل می توان گفت: خلاقیت یک فرایند ذهنی است، مرکب از قدرت ابتکار و انعطاف پذیری که هدف آن تولید یک محصول ارزشمند، کاربردی و نوآورانه است.

alireza

ساعت16:10---17 دی 1390

شاید یکی از دلایلش محدود کردن ذهن به موضوعی خاص باشه که ذهن و ببنه و تمرکز حواس رو ببره به یک سمت و خلاقیت بهش کمتر توجه شه

آتنا

ساعت16:01---17 دی 1390

سلام به نظر من یکی از دلایل کم شدن خلاقیت اینه که ما به همه چی عادت می کنیم و خیلی از مسائل برای ما عادی می شه.مثلا دیدن منظره ی فواره واسه اکثریت ما دیگه عادی شده .در صورتی که توش می تونه خیلی مسائل جالب باشه.
یه نمون ی دیگه که خیلی از ما ها هش توجه نمی کنیم اینه که ما به دیدن هلاله رنگین کمون عادت کردیم اما واقعا چرا رنگین کمون بصورت یک کمانه...؟به نظرم خوبه که یه وبلاگ رو که لینکش رو هم توی وب گذاشتم معرفی کنم...وبلاگ حدیث دیگر علم گویم همی...یه سر بهش بزنید و دید این شخص رو که هم سن و سال ما هست رو با دید خودمون مقایسه کنید...ببینید عادم چقدر جالبتر می تونه به دنیا و اطرافش نگاه کنه...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: